Skip to searchSkip to main content
Van het kastje naar de muur: wie betaalt de schade?
(leestijd: 3 min.)
Goed nieuws: GZA heeft uit coulance de schade vergoed aan onze klant, een taxiondernemer die werd opgeroepen om een hoogzwangere asielzoekster naar het ziekenhuis te brengen. Tijdens de rit begon de bevalling en raakte het interieur van de taxi ernstig vervuild. Geen verzekeraar of instantie voelde zich verantwoordelijk.
Maar wij lieten het er niet bij zitten.
We deden onderzoek, hielden druk op de ketel en hielden vast aan één doel: een eerlijke vergoeding voor onze klant. Na weken van afwijzingen en afschuiven is het tóch gelukt: de schade van onze klant is ‘uit coulance’ vergoed. Of er nu wel of geen aansprakelijkheid is erkend, wat telt is dat onze klant is schadeloos gesteld.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Klantcase: Zwangere vrouw bevalt in taxi, niemand voelt zich verantwoordelijk voor de schade
De rit werd gereden in opdracht van GezondheidsZorg Asielzoekers (GZA), die zorg draagt voor medische begeleiding van asielzoekers. Zij sturen een taxi in plaats van een ambulance – naar verluidt omdat ambulances bij asielzoekers niet (meer) rijden in dergelijke situaties.
De schade wordt vervolgens gemeld bij het COA (Centraal Orgaan opvang Asielzoekers), die op haar beurt verwijst naar de verzekeraar. De aansprakelijkheidsverzekeraar (AVP) van de passagier weigert dekking, omdat het hier geen ‘vriendendienst’ betreft maar een betaalde rit.
GZA zelf stelt eenvoudigweg: wij zien geen juridische grondslag voor aansprakelijkheid. Punt. Geen inhoudelijke motivering, geen coulance, niets.
Het wrange is: als een willekeurige passagier in medische nood een vergelijkbare schade veroorzaakt, is dit doorgaans verzekerd. En als je als taxichauffeur netjes je werk doet in opdracht van een organisatie als GZA – mag je dan verwachten dat diezelfde organisatie ook haar verantwoordelijkheid neemt als het misgaat? Het lijkt erop dat niemand iets voelt voor het nemen van verantwoordelijkheid, terwijl onze cliënt kosten heeft moeten maken die buiten het normale ondernemersrisico vallen.
Dit kan toch niet de bedoeling zijn
Je zet als zorginstelling een commerciële taxi in bij een medische spoedsituatie, terwijl je weet dat er risico’s zijn. Geen beschermingsmateriaal. Geen informatie vooraf. En geen nazorg bij schade. Ondertussen beroepen alle betrokken partijen zich op grijze definities en schuiven ze verantwoordelijkheid van zich af. Wat ons betreft is dit geen kwestie van “jammer, maar helaas.”
Deze zaak staat niet op zichzelf. Het is een voorbeeld van hoe kleine ondernemers, dienstverleners en particulieren soms tussen de raderen van instanties, verzekeraars en juridische mist terechtkomen. Iedereen wijst naar elkaar, maar niemand lost het op. Ondertussen draait de benadeelde op voor de schade.
Deze blog is onderdeel van een lopende zaak. Wij houden u op de hoogte van de ontwikkelingen. Ondertussen blijven wij ons inzetten voor ondernemers die tussen wal en schip dreigen te vallen – zoals hier.
